Dziś jedno, jedyne ale moje ulubione i najlepsze zdjęcie z sesji portretowej Agnieszki. Jest tu interesujące światło, ciekawy gest/emocje, odpowiednia kolorystyka, strój nieodwracający uwagi od twarzy. Czego chcieć więcej od prostego portretu?
Pokazując zdjęcia z sesji zdjęciowych (profesjonalnych) czy z wakacji (tu oczywiście zdjęcia amatorskie) wiele osób ma tendencję do zalewania odbiorcy ujęciami. Zresztą często podobnymi do siebie. Od zawsze byłem zwolennikiem przemyślanej selekcji i pokazywania mniejszej ich ilości. Przecież tak często w jednym zdjęciu można zawrzeć wszystko co najważniejsze – dobre światło, nastrój sesji i emocje modela. Pokazując dziesiątki podobnych ujęć pozbawiamy się pokazania tego, co powinno być dla nas najważniejsze. Pozostawiamy interpretację odbiorcy. A czy był on z nami w miejscu wykonywania fotografii i jest w stanie zdecydować jakie emocje powinny zostać przedstawione? Pokazywanie zbyt wielu zdjęć uważam za objaw niezdecydowania fotografa, który nie wie co właściwie chce pokazać zdjęciami i co jego osobiście w nich zachwyca.