Miałem okazję fotografować szerokie spektrum osobowości – od kombatantów przez artystów, przedsiębiorców, sportowców, mnichów po przedstawicieli mniejszości etnicznych czy albinosów.
Dochodzę jednak do wniosku, że najbardziej lubię fotografować ludzi z pasją. Może to dlatego, że takie osoby mają swój własny świat, osobny od pracy i życia rodzinnego? Swoją drogę, którą codziennie wytyczają niezależnie od codziennych zobowiązań. A może dlatego, że sam jestem osobą o kilku pasjach i chętnie słucham jak inni rozwijają swoje zainteresowania?
Podczas takich sesji niejednokrotnie dowiaduję się do jak wielu różnych światów należy dana osoba. Czasem równocześnie jest chociażby urzędnikiem, rodzicem i sportowcem-amatorem.
Albo jak Tomek, bohater zdjeć z tego posta – dyrektorem, rodzicem i artystą-malarzem.
Naturalnie podczas sesji bardziej oficjalnych, biznesowych również pracuję z fotografowanymi osobami nad tym aby się otworzyły. Opuściły gardę i pokazały przed obiektywem nieco więcej niż tylko ten sztywny, oficjalny wizerunek. Inaczej jest jednak kiedy od początku wiem, że będę fotografował osobę z pasją, która nie jest zawodem. Czuję, że ta sesja będzie nieco inna. Już od pierwszych chwil możemy rozmawiać o równoległym funkcjonowaniu w dwóch różnych światach – pracy i pasji.
