Wystąpienia z cyklu TED zna chyba każdy. Chciałbym dziś Was zaprosić do obejrzenia trzech, które mówią o portretach – o tym jak na nie patrzymy, jak są wykonywane i jak się czujemy kiedy fotograf skieruje na nas obiektyw.
Jimmy Nelson: Gorgeous portraits of the world’s vanishing people
W swojej prezentacji fotoreporter Jimmy Nelson skupia się na cyklu portretów przedstawiających przedstawicieli ginących, zazwyczaj nieznanych plemion z całego świata. Opowiada o tym jak podjął się realizacji tego projektu i na jakie problemy natrafiał przez dwadzieścia lat jego realizacji. Dla mnie jednak to wystąpienie przede wszystkim opowiada o pasji, wytrwałości i poświęceniu, które charakteryzują wielu fotografów. Bardzo podoba mi się też zakończenie. Stwierdza w nim, że każda osoba, którą miał okazję fotografować zostawiła w nim swoje odbicie, cząstkę swojej osobowości. Podobnie jak nasi przodkowie, którzy czynią nas takimi jakimi jesteśmy. Polecam film szczególnie osobom, które ciekawe są tego co się dzieje za kulisami pracy fotografa.
O projekcie można poczytać na stronie magazynu Digital Camera Polska
Anna Rowley & Peter Hurley o samoakceptacji
Wystąpienie będące wypadkową spotkania psychologa i fotografa. Anna (psycholog pracujący dla Microsoftu) i Peter (dawniej model, od piętnastu lat fotograf portrecista) opowiadają o tym jak się czujemy gdy jesteśmy fotografowani i jak łatwo zauważamy na zdjęciach portretowych swoje wady i niedoskonałości. Wychodząc od prostej rzeczy, jaką jest niechęć do znajdywania się naprzeciw aparatu, mówią o samoakceptacji i naszym podejściu do życia. Prezentacja jest mi szczególnie bliska gdyż bardzo często spotykam się z sytuacją, gdy fotografowane osoby nie są zadowolone ze swojego wyglądu podczas gdy inni widzą w nich piękno.
Mariano Sardón – jak patrzymy na portrety
Artysta Mariano Sardón wraz z grupą neurologów z Uniwersytetu w Buenos Aires na grupie 200 osób przeprowadzili badanie polegające na obserwacji ruchu gałek ocznych osób oglądających zdjęcia portretowe przez 8 sekund. W jego wyniku doszli do wniosku, że odbiorca buduje obraz w czasie. Nasze oczy wybierają określone fragmenty twarzy aby pozyskać informacje, które następnie są analizowane przez nasz mózg. Analiza pozwoliła stworzyć animacje odtwarzające drogę naszych gałek ocznych po obrazie.
Oglądając tę bardzo krótką prezentację przypomniała mi się reklama drukarek Canona nazwana „Eksperyment obsesji”. Pokazuje ona jak bardzo różni się sposób w jaki na tę sama fotografię patrzy przeciętny odbiorca i fotograf.
Fotografia portretowa na konferencjach TED jako główny temat pojawia się dość rzadko. Czy znacie inne wystąpienia, które warto obejrzeć?